Kibri sevmez kalemim...

 Kalemimi kibirli tutmayı sevmem ki bence kibir tutan bir insan olmadığımdan kaynaklanır bu. Düşünsenize, insanlık bile sadece sözde kalıyorken kalemimden kibir akması ne feci. Gözlerden akan düşmanlık, satır aralarından da mı sızsın? Kusura bakmayın, yazıyı buna alet edemem. Hislerini, düşünceni, doğrunu, yanlışını paylaşırsın insanlarla. Geleceğe umutla yaklaşırsın yazılarında, eğer bir gelecek yoksa da umudunu yitirmezsin. Çünkü hala senin gibiler vardır dünyada.
Senin yanlışın onlarında yanlışı olur, doğrularınız benzer. Değer yargılarınız, yaşama biçiminiz, hayata olan inancınız aynıdır. Tam olarak aynı olmasa da bazen, paydanız ortaktır. Aslında umudunuzu yitirmemenizi sağlayan, bu insanların varlığıdır.


 İnsanoğlu çok şey öğrenir yaşarken. Gülerken ağlayabilir, düştüğünde kalkıp devam edebilir hayatına, düşman bildiğinin dostluğunu öğrenebilir, dost bildiği kimselerin yanlışıyla yıkılabilir, yanlış insana güvenir, doğru insanı yanlış tanıyabilir. Bazen arkasından onca laf ettiği kişilerle dost olur, o zamanda ağlanacak haline gülebilir. Doğru insanlar yanlış şeyler yapabilirler hayatta, aynı şekilde yanlış insanlarda doğru şeyler yapabilir. Ne demişler bozuk saat bile günde iki kez doğruyu gösterir...
Ancak burada ki doğru yanlışta tartışılır. Dersin ki 'Kardeşim, kimin doğrusu bu? Neye göre şekilleniyor? Benim yanlışım senin doğrun olabilir.' . İşte burada da vicdan girer devreye. Çünkü neyin doğru, neyin yanlış olduğunu bir tek o söyleyebilir insana. Baş başa kalırsınız ve bazen olmayacak şeyler için bile sizi dürtebilir o vicdan.Mesela 'Sokakta ki dilenciye neden bozuk para vermedin ki ihtiyacın yoktu' diye başlar, uzar gider. Sen susturmadıkça konuşur vicdanın, geçerli bir sebebin varsa elbette haklı çıkarsın bu tartışmadan.

 Çeşit çeşit insan vardır dünyada. Milyonlarca, milyarlarca kişinin aynı karakterde olduğunu düşünsenize, ne sıkıcı. Farklılıklar her zaman bir şeyler öğretir insana ve bence, iyi ki benden farklı milyonlarca insan var. Ben, benden farklı olanları da seviyorum. Çünkü o insanlarında anlatacak hikayesi var. 
 Hikayeler hiç bitmez... Çünkü her hareket bir anlam taşır, bazen bir bakış bile etkiler seni. Yazarsın, yaz zaten. İstediğin kadar. Sende anlat doğrunu yanlışını, sende anlat hayatın bir ucundan nasıl umutla tutunduğunu. Anlat çünkü seni dinleyen, seni anlayan birileri mutlaka çıkar. 
Çıkarda unutulmaması gereken şey, saygıdır şu hayatta. Bir insan ne yaparsa yapsın, ne yazarsa yazsın, ne söylerse söylesin 'saygı çerçevesi' ni geçmemelidir.